شاید برایتان پیش آمده باشد که زوجی را ببینید که از نظر ظاهری همه چیز تمام هستند: عاشق یکدیگرند، از نظر مالی مشکلی ندارند، خانواده‌هایشان همدیگر را دوست دارند و . . . اما باز هم یکی از طرفین یا حتی هر دو، احساس خوشحالی و رضایت کامل ندارند و احساس کمبود می کنند. این احساس، می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که در این مقاله به بررسی ۱۷ مورد از مهم‌ترین آنها می‌پردازیم:

این احساس کمبود، صرفا به معنای نقص در رابطه نیست، بلکه می‌تواند ناشی از عوامل درونی و نیازهای برآورده نشده فردی نیز باشد.

• ✅

  عدم شناخت کافی از خود:

  قبل از هر چیز، باید خودتان را به خوبی بشناسید. نیازها، خواسته‌ها، ترس‌ها و آرزوهایتان چیست؟ اگر خودتان را نشناسید، نمی‌توانید به درستی تشخیص دهید که آیا رابطه شما نیازهایتان را برآورده می‌کند یا خیر.
• ✅

  انتظارات غیرواقعی:

  فیلم‌ها و سریال‌ها اغلب تصویری کاملا مطلوب از روابط ارائه می‌دهند که با واقعیت فاصله زیادی دارد. انتظار نداشته باشید رابطه‌تان همیشه بی‌نقص و پر از شور و هیجان باشد.
• ✅

  عدم ارتباط موثر:

  اگر نتوانید به درستی با شریک عاطفی خود ارتباط برقرار کنید و نیازها و احساساتتان را بیان کنید، سوءتفاهم‌ها و نارضایتی‌ها به مرور زمان انباشته می‌شوند.
• ✅

  ترس از آسیب‌پذیری:

  اگر از صمیمیت کامل با شریک عاطفی خود می‌ترسید و نمی‌توانید آسیب‌پذیری‌هایتان را با او در میان بگذارید، رابطه سطحی و ناپایدار خواهد بود.
• ✅

  مقایسه با دیگران:

  مقایسه رابطه خود با روابط دیگران، سم مهلکی برای هر رابطه‌ای است. هر رابطه‌ای منحصر به فرد است و مقایسه کردن، فقط باعث ایجاد احساس نارضایتی و حسادت می‌شود.
• ✅

  عدم استقلال فردی:

  اگر تمام هویت و شادی خود را در رابطه با شریک عاطفی‌تان جستجو کنید، وابستگی ناسالمی ایجاد می‌کنید که می‌تواند منجر به احساس خفگی و کمبود شود.









چرا بعضی‌ها در روابط، با وجود همه‌چیز، احساس کمبود می‌کنند؟

1. عدم خودآگاهی کافی

یکی از دلایل اصلی این احساس کمبود، نداشتن خودآگاهی کافی است. وقتی شناخت درستی از خود، نیازها، ارزش‌ها و خواسته‌هایتان نداشته باشید، نمی‌دانید واقعاً از رابطه چه می‌خواهید و این می‌تواند منجر به نارضایتی و احساس خلاء شود.

به عبارتی، فرد نمی‌تواند نیازهای واقعی خود را تشخیص دهد و در نتیجه نمی‌تواند آنها را به درستی در رابطه برآورده کند. این ناآگاهی، حس کمبود را تشدید می‌کند.

برای افزایش خودآگاهی، به خودتان زمان بدهید، به افکارتان توجه کنید، و از نوشتن، مدیتیشن یا مشاوره کمک بگیرید.

با شناخت خود، می‌توانید نیازهایتان را بهتر درک کنید و در نتیجه، رابطه‌ای رضایت‌بخش‌تر داشته باشید.

مثلا ممکن است فکر کنید نیاز به توجه زیاد دارید، در حالی که در واقع نیاز اصلی شما، داشتن استقلال و فضای شخصی در رابطه است.

شناخت این نیاز واقعی، می‌تواند تغییرات مثبتی در رابطه شما ایجاد کند.

خودآگاهی کلید درک و رفع این احساس کمبود است.

2. انتظارات غیر واقعی از رابطه

خیلی از افراد انتظارات غیرواقعی از رابطه عاطفی خود دارند. فکر می‌کنند رابطه باید همیشه پُر از هیجان، شور و عشق باشد و هیچ مشکلی در آن وجود نداشته باشد. این انتظارات، وقتی با واقعیت‌های یک رابطه پایدار و عمیق روبرو می‌شوند، باعث ناامیدی و احساس کمبود می‌شوند.

رابطه یک سفر است، نه یک مقصد. فراز و نشیب‌هایی دارد و پُر از چالش‌ها و فرصت‌های رشد است.

انتظار داشته باشید که در طول زمان، نوع عشق و صمیمیت تغییر کند. این تغییرات، نشانه ضعف رابطه نیست، بلکه نشانه تکامل آن است.

به جای تمرکز بر کمبودها، بر نقاط قوت و داشته‌های رابطه خود تمرکز کنید و قدردان آنها باشید.

نوشته های مشابه
• 
  چطور اعتماد را در رابطه خود افزایش دهیم؟ 17 نکته کلیدی

  مرداد 28, 1404

تصور کردن یک رابطه همیشه عالی و بی‌نقص، نه تنها غیرممکن است، بلکه باعث می‌شود جنبه‌های مثبت رابطه را نادیده بگیرید.

به جای انتظار داشتن یک رابطه کاملا مطلوب، تلاش کنید رابطه‌ای واقع‌گرایانه و پایدار بسازید.

با پذیرش واقعیت‌های رابطه، می‌توانید از احساس کمبود و ناامیدی جلوگیری کنید.

3. مقایسه با دیگران

مقایسه کردن رابطه خود با روابط دیگران، یکی از بزرگترین دزدان شادی است. هر رابطه‌ای منحصر به فرد است و شرایط خاص خود را دارد. مقایسه کردن، باعث می‌شود نکات مثبت رابطه خود را نادیده بگیرید و فقط بر کمبودها تمرکز کنید.

رسانه‌های اجتماعی، اغلب تصویری غیرواقعی از روابط را به نمایش می‌گذارند. به خاطر داشته باشید که آنچه در اینستاگرام می‌بینید، لزوماً واقعیت زندگی افراد نیست.

به جای مقایسه کردن، بر روی بهبود رابطه خود تمرکز کنید و تلاش کنید بهترین نسخه از خودتان را در رابطه ارائه دهید.

هر رابطه‌ای نقاط قوت و ضعف خود را دارد. به جای تمرکز بر ضعف‌ها، نقاط قوت رابطه خود را تقویت کنید.

مقایسه، فقط باعث ایجاد حسادت و نارضایتی می‌شود.

از مقایسه کردن دست بردارید و بر روی زیبایی‌های رابطه خود تمرکز کنید.

4. عدم ابراز نیازها و خواسته‌ها

اگر نیازها و خواسته‌های خود را به شریک عاطفی خود نگویید، او چگونه می‌تواند آنها را برآورده کند؟ عدم برقراری ارتباط موثر و ابراز نکردن نیازها، می‌تواند منجر به سوء تفاهم و نارضایتی شود.

از بیان کردن خواسته‌های خود نترسید. شریک عاطفی شما ذهن‌خوان نیست و نمی‌تواند بدون اطلاع از نیازهای شما، آنها را برآورده کند.

به جای انتظار داشتن از شریک عاطفی خود برای حدس زدن نیازهایتان، آنها را به طور واضح و مستقیم بیان کنید.

هنگام بیان نیازها، از لحنی مهربان و محترمانه استفاده کنید و از سرزنش کردن یا انتقاد کردن خودداری کنید.

با ابراز نیازهایتان، می‌توانید صمیمیت و اعتماد را در رابطه خود افزایش دهید.

ارتباط موثر، کلید یک رابطه سالم و رضایت‌بخش است.

5. عدم پذیرش شریک عاطفی

پذیرش شریک عاطفی به همان شکلی که هست، بدون تلاش برای تغییر دادن او، یکی از پایه‌های یک رابطه سالم است. اگر دائماً سعی کنید شریک عاطفی خود را تغییر دهید، او احساس دوست داشته نشدن و پذیرفته نشدن می‌کند و این می‌تواند منجر به احساس کمبود در رابطه شود.

هیچ کس کامل نیست. همه ما نقص‌ها و ضعف‌هایی داریم. به جای تمرکز بر روی نقص‌ها، بر روی نقاط قوت شریک عاطفی خود تمرکز کنید.

پذیرش به معنای تایید کردن تمام رفتارهای شریک عاطفی نیست. شما می‌توانید با رفتارهایی که دوست ندارید، مخالفت کنید، اما باید این کار را با احترام و همدلی انجام دهید.